Ustawienia a psychoterapia – co je łączy, a co różni?

Ustawienia systemowe i psychoterapia mają część wspólną, lecz nie można ich traktować zamiennie

Wiele osób z poważnymi problemami emocjonalnymi i psychicznymi szuka szybkiej i efektywnej terapii. Wielu pyta o ustawienia Hellingera. Wielu myli ustawienia systemowe i rozmaite metody pomocy psychologicznej z psychoterapią. Traktuje je jako jedno z narzędzi psychoterapeutycznych. Ustawienia nie są psychoterapią a prowadzący je nie musi być ( i często nie jest) psychoterapeutą. Obie metody uzupełniają się, ale nie są tożsame.

Dla kogo ustawienia?

Ustawienia rodzin są wyłącznie dla osób zdrowych psychicznie i zintegrowanych w rozumieniu psychologicznym i psychiatrycznym.

Co mam na myśli? Nie są dla osób z poważnymi zaburzeniami (takimi jak np. psychoza, poważna depresja kliniczna, zaburzenia osobowości, aktywne uzależnienie chemiczne, aktualna „świeża” żałoba, zespól stresu pourazowego, dezorganizujący życie kryzys życiowy, silny stres uniemożliwiający prawidłowe funkcjonowanie itp. itd.).

Należy o tym głośno mówić, inaczej daje się ludziom fałszywą nadzieję.

Sam Bert Hellinger powtarzał, że klient musi być „dorosły”. Bynajmniej nie chodzi o ukończone 18 lat. Chodzi o emocjonalną dojrzałość, która zakłada między innymi dystans do siebie, zdolność empatii, dostęp do wewnętrznych zasobów umożliwiających dobre funkcjonowanie w rzeczywistości.

Ustawienia systemowe i psychoterapia – część wspólna

 Ustawienia i terapia są jak dwa zbiory z bardzo dużą częścią wspólną. W niektórych sytuacjach z powodzeniem można je stosować zamiennie lub łączyć. Ustawienia podobnie jak psychoterapia czy coaching także pracują z problemami emocjonalnymi (np. lęk, łagodne postaci depresji, zdrowotnymi, relacyjnymi, finansowymi). Są jednak obszary, gdzie jedno drugiego nie zastąpi i nie powinno się myśleć, że ustawienia są „szybką psychoterapią”.

Ustawienia systemowe/rodzin i psychoterapia – różnice formalnoprawne

 Psychoterapia

1. Psychoterapia jest niezależną dyscypliną naukową praktykowaną jako niezależny, wolny zawód.
2. Szkolenie w psychoterapii przebiega na zaawansowanym (podyplomowym), opartym o podstawy naukowe poziomie, mającym dostarczyć wysokiej jakości kwalifikacji.
3. Gwarantuje się i zabezpiecza różnorodność podejść psychoterapeutycznych.
4. Pełne szkolenie psychoterapeutyczne obejmuje teorię, doświadczenie osobiste (własna psychoterapia) oraz praktykę pod superwizją. W jego trakcie nabywana jest odpowiednia wiedza o różnorodnych metodach psychoterapeutycznych.
5. Do szkolenia w psychoterapii droga wiedzie poprzez rozmaite wykształcenie początkowe, w szczególności poprzez nauki humanistyczne i społeczne.

 Deklaracja Strasburska 21 październik 1990 rok

 Ustawienia systemowe (rodzin )

1. Nie są dyscypliną naukową. Wg. Hellingera sa filozofią stosowaną i pomocą życiową. W świetle prawa nie istnieje zawód „terapeuta ustawień”
2. Nie ma żadnych regulacji prawnych określających standardy szkolenia jakie należy przejść, żeby prowadzić ustawienia.
3. Ustawienia nie są podejściem psychoterapeutycznym. Zaliczają się do metod nienaukowych ( tzw. alternatywnych) chociaż niektórzy psychoterapeuci stosują i polecają ustawienia.
4. Ustawień można się „nauczyć” tylko na drodze osobistego rozwoju porzez doświadczanie ustawień w roli reprezentanta, obserwatora i własne ustawienia
5. Nie ma żadnych wymogów dotyczących formalnego wykształcenia osoby, która prowadzi ustawienia. To oznacza, że w praktyce może je prowadzić każdy.

 Jeżeli masz wątpliwość czy rozwiązanie Twojego problemu wymaga psychoterapii czy wystarczy ustawienie, to możemy umówić się na konsultację.

Małgorzata Rajchert-Lewandowska