O błogosławieństwie rodziców

Niedawno umieściłam na fanpage’u cytat Berta Hellingera o błogosławieństwie rodziców. Jedna z czytelniczek zapytała „A co, jeśli błogosławieństwo od rodziców nie płynie?”.

Oto moja odpowiedź:

Gdyby błogosławieństwo od rodziców rzeczywiście nie płynęło, to nie urodzilibyśmy się lub szybko umarlibyśmy.

Jednak niekiedy relacja z rodzicami w dzieciństwie jest tak bolesna, że nie czujemy ich miłości i dobrych życzeń. Możemy się na nie otworzyć dopiero będąc dorosłymi. Udaje się nam to na skutek wewnętrznej pracy ze sobą.

Kiedy wewnętrznie kłaniamy się przed rodzicami i przed ich losem, a tym samym godzimy się na nich takich jacy byli, czujemy wdzięczność za to, co nam dali – mimo, że czasem było bardzo trudno- wtedy doświadczamy ich błogosławieństwa.

To proces emocjonalnego a nawet duchowego wzrastania.

To praca z własnymi dziecięcymi uczuciami i oczekiwaniami.

To proces urealnianiania obrazu rodziców i kształtowania dorosłej postawy wobec nich.

Wreszcie: to jest proces godzenia się z naszym własnym losem i przeszłością taką, jaka była. Im bliżej zgody jesteśmy, tym więcej czujemy w naszym życiu błogosławieństwa i pogody ducha. Nawet, jeżeli rodzice już nie żyją.

Małgorzata Rajchert-Lewandowska
Kopiowanie wymaga podania źródła.