Wszyscy pragniemy szczęścia i szukamy sposobów na uniknięcie cierpienia.

Niekiedy wierzymy, że uprawianie sportu, zdrowe odżywianie, weganizm, medytacja, praca z emocjami, uzdrowienie osobistych i rodowych traum czy Bóg wie co jeszcze zagwarantuje nam długie i szczęśliwe życie. Ludzie chwytają się kurczowo różnych metod i sądzą, że jeżeli zrobią wystarczająco dużo, to osiągną trwały spokój i nic złego ich nie spotka.

Pewna młoda kobieta powiedziała w rozmowie ze mną: „Długo pracowałam z relacją z matką, jeździłam na ustawienia do samego Berta. Dzisiaj patrzę na moją matkę z miłością a nadal nie mam własnej rodziny. Czy czegoś jeszcze nie widzę? Czego nie przepracowałam?”

Uciekamy w tak zwany rozwój i mamy nadzieję, że w pełni uzyskamy kontrolę nad życiem. Niektórzy mówią „chcieć to móc”. Wierzą, że można się zabezpieczyć przed wszelkimi trudnościami i dzięki przekroczeniu wewnętrznych blokad wykreować idealne życie.  Wydaje im się, że wystarczy przepracować daną kwestię i po kłopocie.  Jednak życie nie jest tak proste, jak byśmy chcieli. Próbujemy je kontrolować a ono jest nieprzewidywalne. Choroby i trudności wpisane są w ludzką kondycję.  Nie da się ich uniknąć.

Oczywiście wiele problemów ma źródło w tłumionych emocjach czy w wypartych, bolesnych zdarzeniach z przeszłości. Część tego bagażu jesteśmy w stanie przetransformować i rozpuścić.  Jednak naiwne jest myślenie, że jeśli tylko zechcemy, to możemy być wiecznie zdrowi, szczęśliwi i bogaci, a kłopoty będą nas omijać.