Niedawno umieściłyśmy na fanpage fragment rozważań Berta Hellingera na temat „jak pozostać w służbie życia?”

 Jak pozostać w służbie życia?

Jest takie uzdrawiające zdanie, bardzo krótkie, które działa natychmiast.

To zdanie brzmi: „Ja za siebie. Ty za siebie. Jesteś wolna ode mnie a ja od Ciebie.”

Zainspirowana dyskusją pod postem postanowiłam napisać kilka słów.

Ustawienia odsłaniają nieświadome dynamiki, jakie działają w relacjach między członkami rodziny. I tak widzimy, że ci, którym wiedzie się lepiej chcą upodobnić się do tych, którzy są nieszczęśliwi. To pragnienie wynika z nieświadomej potrzeby lojalności do ukochanych bliskich. Na przykład, kiedy rodzice ciężko chorują lub umarli przedwcześnie, dzieci w głębi duszy także pragną rozchorować się i umrzeć.  Czują się winne, jeżeli ich sytuacja życiowa jest lepsza niż rodziców.

Jeżeli rodzice dźwigają winę lub nieukojony ból po stracie bliskiej osoby, dzieci biorą te emocje na siebie. Doświadczają ich jako własnych. Chociaż cierpią, to w głębi duszy czują się szczęśliwe. Przekonane są bowiem, że ratują rodziców. Kryje się za tym całkowicie magiczne wyobrażenie, że można kogoś wybawić od jego ciężaru. Jednak to nie jest możliwe. Każdy z nas jest odpowiedzialny tylko za siebie. Nie wolno nam brać na siebie czyjegoś losu. Cudzy ciężar nas niszczy. Nie przynosi też ulgi temu za kogo chcemy cierpieć. Przeciwnie – pomnaża ból.

Tę samą dynamikę – „ja za ciebie” – obserwujemy między rodzeństwem czy małżonkami.

Przypomina mi się historia mężczyzny, który sabotował swój sukces z nieświadomej lojalności do upośledzonego brata. Nie umiał udźwignąć swojego szczęścia, gdy patrzył na kalekiego i ubezwłasnowolnionego brata. Kiedy tylko doprowadzał firmę do rozkwitu, robił coś, co sprawiało, że popadał w długi. Oczywiście nie rozumiał co się dzieje i nie łączył całej sytuacji z bratem.