Dlaczego ustawienia nie zastąpią terapii, a terapia nie zastąpi ustawień? Fragment psychoterapii rodzinnej.

Pamiętam terapię rodziny, której ojciec był bardzo krytyczny wobec nastoletniego syna. Uważał, że jeżeli będzie surowy dla syna, to go zahartuje. Taki był też ojciec ojca – zawodowy wojskowy. Kiedy syn miał kłopoty, to ojciec nie dawał mu wsparcia. Wyśmiewał się z niego i szydził. W efekcie syn popadł w depresję a rodzina trafiła do mnie na terapię.

Podczas psychoterapii syn zapytany jak postrzega relacje z ojcem, odważył się powiedzieć, że w trudnych momentach czuje się upokarzany przez ojca, że ojciec go nie rozumie. Chłopak nie miał odwagi rozmawiać z ojcem o swoich trudnościach, bo bał się odrzucenia.

Ojciec słuchał z uwagą tego co mówił syn i robił coraz większe oczy ze zdziwienia. To co z boku było oczywiste, dla ojca było kompletnym novum. Ojciec powiedział zaskoczony: „ależ ja Cię kocham i wspieram jak umiem”.

Wtedy syn przypomniał ojcu jak się zachował, kiedy nastolatek został porzucony przez swoją pierwszą miłość. To było pierwsze młodzieńcze zakochanie a dziewczyna porzuciła go dla jego przyjaciela. Chłopak strasznie to przeżył. Czuł się gorszy, nieatrakcyjny. Myślał, że skoro jego ukochana wybrała innego, to on jest nieciekawy i niewart miłości. Zakochany był w tej dziewczynie po uszy. Chodził smutny, nie mógł jeść i spać. Ojciec to zauważył. Zapytał co się dzieje, a wtedy syn w przypływie desperacji powiedział ojcu, że rzuciła go dziewczyna. Rodzic machnął ręką i zirytowany powiedział: „też mi problem. Lepiej idź się uczyć zamiast wymyślać problemy. Ile ty masz lat, żeby się czymś takim przejmować. Jeszcze wiele dziewczyn przed tobą.”

Syn został sam ze swoimi myślami i bólem samotności. Chłopak czuł, że mu serce pęka. Nie dość, że stracił dwoje bliskich ludzi – dziewczynę i wieloletniego przyjaciela, to jeszcze nie znalazł zrozumienia u ojca. Teraz, dzięki bezpiecznej przestrzeni, jaką daje sesja terapeutyczna, syn miał szansę powiedzieć co czuł. Ojciec zaś mógł to usłyszeć. Ojciec był w szoku. Pierwszy raz w życiu chłopak usłyszał od swojego rodzica: „Synu, nie zdawałem sobie sprawy, że to jest dla ciebie tak poważne. Myślałem, że to nic wielkiego, zwykłe młodzieńcze zauroczenie. Przykro mi”

Wypowiedzenie pewnych rzeczy, nazwanie ich i uświadomienie drugiej osobie jest ważne. Goi stare rany i tworzy pomosty między ludźmi. Praca na poziomie energetycznym, jaka ma miejsce podczas ustawień, może okazać się niewystarczająca. Dlatego nie powinno się stawiać ustawień w kontrze do terapii lub traktować ich jako jej lepszą alternatywę. A często spotykam się z opinią, że ustawienia to taka szybsza i lepsza terapia. To nie tak. To dwa różne narzędzia pracujące z różnymi poziomami ludzkiego doświadczenia.

Małgorzata Rajchert-Lewandowska